Berichten

Timeless New York 3

Op zoek naar de (KUNST)schat:

We zijn op weg naar Liberty Island waar het Vrijheidsbeeld (Statue of Liberty ) staat.
“Gelukkig” duurt de taxi rit een geruime tijd zodat ons “buffetje” even de tijd heeft om te zakken. Eenmaal aangekomen in de haven van New York (lower Manhattan) zien we dat er enorme rijen aan mensen staan te wachten, we waren al gewaarschuwd maar vonden het toch wel waard om dit te gaan bekijken daar het wel een van de bekendste symbolen van New York betreft. New York heeft het Vrijheidsbeeld van Frankrijk gekregen als geschenk voor hun vriendschap en hun honderdste verjaardag van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring . Na bijna twee uur in de rij te hebben gestaan (lijkt de Efteling wel!!) passeren we eindelijk alle controles en kunnen we de boot instappen naar Liberty Island, op zich al een happening om in de haven te varen en hoe dichterbij je bij het Vrijheidsbeeld komt hoe indrukwekkender het wordt.  Van dichtbij is het nog veel groter dan we hadden verwacht, en na alle tassen etc. in een kluis te hebben gedeponeerd (mogen niet mee) en wederom een veiligheidsscan lopen we eindelijk rond bij die grote dame. Je moet werkelijk je nek verrekken om naar boven te kijken want mevrouw is bijna 100 meter hoog en weeg zowat 250 ton!!! Buiten dat deze “dame” zeer indrukwekkend is, is het uitzicht naar de Skyline ook zeer de moete waard.

We stappen de boot weer in op weg naar Ellis Island dat in de 19e en 20e eeuw dienst deed als grenspost voor immigranten die zich in Amerika wilden vestigen. De immigranten kwamen per boot aan op Ellis Island en moesten een medische keuring ondergaan voordat zij wel of niet werden toegelaten. Ondanks dat vele gebouwen door een brand zijn verwoest werd in 1976 Ellis Island opengesteld voor publiek. Mijn gedachten gaan mijlenver weg en zie het voor me hoe de mensen hier aankomen en proberen een beter leven te krijgen voor hun gezinnen en familie, ruw word ik gestoord door de golven die tegen de boot slaan en zie dat de Skyline al dichterbij komt.

We liggen op bed na te genieten van een heerlijk diner in een geweldig restaurant en praten na over deze enerverende dag, wat een stad…. De volgende dag bezoeken we voor de laatste keer de kunstbeurs en lopen de gangen in die we nog niet hebben bezocht. De ochtend levert helaas niets op en vol goede moed gaan we na de lunch weer verder, je weet nooit waar je tegenaan loopt. Het is al bijna donker en wij zitten in een cocktailbar een heerlijk glaasje wijn te nuttigen en praten na over de beelden en de kunst die wie die middag toch nog hebben gekocht. We kijken elkaar aan en proosten dat we zeer blij en tevreden zijn.

We staan in de lift van het Empire State Building en moeten naar de 86e verdieping. Zoals je mag verwachten is het uitzicht fenomenaal en werkelijk ongekend. Het Empire State Building is het gehele jaar open, alleen bij veel bewolking is het niet aan te raden. Zelfs bij speciale gelegenheden of feestdagen wordt het gebouw helemaal in een kleur verlicht. Vlakbij het Empire State Building heb je 5th avenue, het luxe shop walhalla van de “Rich and the Fame”… met merken zoals : Louis Vuitton, Cartier, Rolex, Gucci, Dolce & Gabanna, Prada, Versace en Jimmy Choo. De film Gossip Girl en Seks and The City heeft hier ook diverse opnames gemaakt, en het bekende warenhuis Saks heeft hier een “flagstore”. Wat een zaligheid al dat pracht en praal, ik geniet met volle teugen en denk even snel terug aan ons bezoek aan Macy’s  het grootste warenhuis van New York met elf verdiepingen!!! En wij zijn al blij met onze Beijenkorf……

We zitten in het vliegtuig op weg terug naar Nederland, helaas want wat een geweldige stad is New York. We hebben veel gezien maar er is nog genoeg over om voor terug te gaan naar The City that Never Sleeps.

Ida Miltenburg

 

 

 

 

 

/0 Reacties/door

Timeless New York 2

Op zoek naar de (KUNST)schat:

We lopen langs de vele billboards richting de theaterwijk Broadway, hier kan je de meest beroemde theaterproducties zien, en dan een moeilijk moment…welke willen we zien. Het werd The Phantom of The Opera. Wat een prachtig theater, zo stijlvol en die fantastische sfeer die er heerst. En uiteraard hebben we genoten van de fenomenale show.

In Amerika gaat het echt allemaal over de top, zelfs dus in hun shows. Je weet gewoon niet waar je kijken moet zoveel er allemaal gebeurt. Al vroeg in de ochtend vertrekken we met een volle maag (American Breakfast) wederom richting de beurs. Is trouwens echt niet normaal zo’n American Breakfast-Buffet, ongelofelijk wat die mensen opscheppen….en nog een keer en….

We lopen ons te verheerlijken aan de kunst en lopen tegen werken aan van de Amerikaanse kunstenaar Michael Parkes die gespecialiseerd is in fantasie  en magisch realisme. Zijn wereldbekende litho’s zijn een lust voor het oog en ik ben dan ook blij dat wij deze werken ook in onze kunstuitleen galerie mogen gaan verkopen. Ligt met Amerikaanse kunstenaars toch even anders dan in Nederland, hier kan je eigenlijk kopen wat je wilt maar daar lijkt het een “voorrecht”. Na een gezellig gesprek met een beeldend kunstenaar waar we een paar prachtige beelden van hebben gekocht lopen we tegen een Nederlandse firma aan die we eigenlijk op bijna elke beurs waar dan ook in de wereld tegenkomen. Zodra we elkaar zien moeten we al lachen, dacht al waar blijven ze wordt er dan geroepen en gelijk wordt er een glas champagne ingeschonken. Proost en tot de volgende keer….

We hebben al een paar keer langs Central Park gereden en als je dan toch in New York bent dan….ja toch. We komen er al snel achter dat Central Park wel heel erg groot is en ondanks dat alles daar groot is moet ik toegeven dat onze “parkjes” toch echt in het niet vallen, maar goed we hebben het dan ook over Central Park in NYC. Een Central Park Walking Tour duurt 2,5 uur nou doe maar niet en die fietsen zien er ook al niet aantrekkelijk uit…. Even later zitten we comfortabel en ontspannen in een paardenkoets (zo romantisch) die ons de toeristische plekjes laat zien. Zo komen we aan de weet dat het park jaarlijks door zo’n 40 miljoen mensen wordt bezocht, in 1980 John Lennon vlakbij werd doodgeschoten en Jacqueline Kennedy Onassis hier altijd ging hardlopen net als zovelen. Er is in de winter een schaatsbaan en er is zelfs een heuse dierentuin Central Park ZOO, waar ze filmopnames hebben gemaakt voor de film Madagascar. Dit is natuurlijk niet de enige film die ze hier hebben opgenomen, onze koetsier vertelde dat er meer dan 300 films zijn opgenomen. Wij vroegen hoe groot Central Park nu eigenlijk is, zo groot als Frankrijk zegt hij…eh pardon Frankrijk zei u. Ja van die Queen Grace Kelly….oh u bedoeld Monaco…..Tja maar dan nog. Ondanks een overvloedig ontbijt van die ochtend kregen we trek, nog niet echt in avondeten maar een tussendoor trek. We besloten om een pizza te delen, en bestelde deze met extra salami. Wilt u een “hele” pizza? Nog niet echt in de gaten waarom dit zo nadrukkelijk werd gevraagd, maar daar kwamen we snel achter…. Toen hij werd gebracht moest ik denken aan een pizza reclame waarin een Amerikaan zegt: “our pizza’s are much bigger than yours.  Nou dat was niet gelogen… nog niet een kwart van die pizza kregen we samen op en dan vragen ze ook nog of je de rest wil meenemen. Hadden ze dan wel een bigshopper voor nodig gehad haha…wordt vervolgd

Ida Miltenburg

 

 

 

 

/0 Reacties/door

Timeless New York 1

Op zoek naar de (KUNST)schat:

Na lang wachten is er dan EINDELIJK een kunstbeurs in The Big Apple oftewel New York, hier hebben we echt heel lang naar uitgekeken daar het aanbod in Amerika zo overweldigend zou zijn. Dus met een enorme nieuwsgierigheid aan wat ons allemaal geboden zou worden zitten we in het vliegtuig naar New York.

Aangekomen op het vliegveld besef je al meteen dat je in Amerika bent, daar de controles voor onze begrippen heel erg ver gaan, de een na de andere controle met bijbehorende lange eindeloze rijen zijn echt niet normaal maar helaas na alle vreselijke gebeurtenissen wel nodig.  Met een YelloCap rijden we door de stad heen wat op zich al een leuke ervaring is. Je denkt dat je als geboren Amsterdamse wel wat gewent bent, maar New York met zijn torenhoge gebouwen en mega verkeersdrukte maakte toch wel een verpletterende indruk op mij. Aangekomen bij ons hotel bewonderen we het fenomenale uitzicht over de stad, natuurlijk hadden we wel om een kamer op een zo hoog mogelijke verdieping gevraagd. We werden niet teleurgesteld het werd de 42e verdieping….zo bizar, de auto’s die je beneden ziet rijden lijken wel speelgoed autootjes zo klein. De taxichauffeur manoeuvreert ons handig door de mega drukte heen en brengt ons naar het beursgebouw waar wij moesten zijn.  Vol verwachting gaan we naar binnen en lopen een walhalla aan kunst tegemoet. Zou bijna zeggen AANVALLEN …..gelukkig maar dat mijn man erbij is, die kan mij nog enigszins tot bedaren brengen daar ik compleet sta te stuiteren van al dat moois. Oef…. waar moeten we beginnen, Richard begeleid me gelukkig een richting op zodat ik niet meer hoef te kiezen. We ontmoeten een Russische kunstenares Anna Razumovskaya die ons haar prachtige schilderijen liet zien. Op een bijzonder mooie manier beschildert ze elegante dames op het doek met zachte kleuren en extra kleur accenten, zoals ook haar stadswerken bijvoorbeeld Venetië met extra toegevoegde accenten , ik was helemaal om….na een prettig gesprek konden we het eens worden met elkaar en de eerste bestelling was geplaatst. Na de lunch ontmoeten we de volgende bijzondere kunstenares Leah Devora, zij gebruikt portretten van bekende mensen zoals Madonna, Lady Diana en Marilyn Monroe en maakt daar op een popart achtige manier een geweldig glossy schilderij van, en ook met haar konden we het eens worden. Ik werd steeds blijer, op naar de volgende…. We lopen een hal in met mega grote schilderijen met bijbehorende mega grote prijzen, deze werken zouden bij ons in het Rijksmuseum niet misstaan. Het waren kunstenaars waar ik nog nooit van gehoord heb, niet dat dat wat zegt maar van al die nullen op het prijskaartje werd ik wel erg duizelig.

Ondertussen was de dag al zowat voorbij, en besluiten om terug te gaan naar het hotel om ons te douchen en om te kleden. Die avond dineren we in ons hotel op de bovenste verdieping, ik weet niet eens meer hoe hoog maar de stad onder ons leek wel Madurodam…. Na een overweldigend Amerikaans buffet zijn we op weg naar Ground Zero, hier aangekomen stonden we aan de grond genageld. Wat een drama heeft zich hier voltrokken, we hebben het allemaal op tv gezien maar als je dan met de werkelijkheid wordt geconfronteerd dan hap je naar adem. Er stonden nog allemaal hekken omheen waar je door kon kijken het diepe gat in. Op de meeste hekken hingen foto’s van vermiste dierbaren, gewonden, overledenen en foto’s van de ramp die zelfs te koop werden aangeboden…. Onbegrijpelijk dat mensen hier aan willen verdienen. Vol verbazing kijken we om ons heen waar de ene wolkenkrabber nog hoger is dan de andere, eigenlijk ongelofelijk dat deze nog overeind staan na het instorten van het WTC. Zal uiteraard aan de bouwconstructie  liggen, maar toch…het is alleen een weg wat de wolkenkrabbers doet scheiden van het World Trade Center. Moet gelijk denken aan de mensen die in de tegenoverliggende gebouwen werkten, en zo voor hun neus dit hebben zien gebeuren, verschrikkelijk mijn maag keert er van om. Onze ogen worden zowat verblind door alle neon reclames en de mega led schermen die Times Square rijk is. In hartje Manhattan vind je dit druk bezochte plein waar de meest waanzinnige figuren rondlopen zoals vele Disney karakters of the Naked Cowboy met zijn gitaar. Oké hij is dan niet echt “Naked” maar staat wel in zijn onderbroek op straat….wordt vervolgd.

Ida Miltenburg

 

/0 Reacties/door

Timeless Tsunami

Op zoek naar de (KUNST)schat:

We gaan terug in het jaar 2004, het jaar van de verschrikkelijke Tsunami. Toen nog nooit gehoord van een Tsunami, maar inmiddels wijzer van de betekenis hiervan. Het begon met een rondreis in het noorden van Thailand. Aangekomen in Chiang Mai was het makkelijk om de antiek handelaren te vinden met de verkregen adressen. Het zijn werkelijk ingerichte tempels vol met de meest prachtige beelden, echt een overvloed aan antiek waar ik mij moeilijk kan beheersen en ook helemaal los ga.
Meer dan tevreden over mijn inkopen, gaan we vrolijk op weg met onze huurauto en rijden de prachtige natuur door richting het “hoge” noorden of sommige noemen het drie landen punt Thailand, Myanmar en Laos. Aangekomen in Chiang Rai bij ons hotel aan een rivier, moesten we even stilstaan daar het uitzicht adembenemend was.

De volgende dag zouden we Myanmar bezoeken, waar we ons op verheugde daar wij waren geïnformeerd om hier de meest prachtige antiek te kunnen scoren voor “weinig” geld… De toegang tot Myanmar bleek een loopbrug met grenspost te zijn, alwaar wij nog vol goede moed heen liepen. Bij de grenspost aangekomen moesten wij onze paspoorten inleveren en kregen hier een bewijs voor terug. Uiteraard waren wij hier niet zo blij mee en vonden dit een vreemde gang van zaken maar iedereen voldeed hier gewoon aan, dus wij ook. We volgde de trap naar beneden en stonden in Myanmar, wat moesten we hier van vinden….vies, opdringerige mensen, kortom we voelden ons op z’n zachts gezegd niet veilig en zeer geïntimideerd en haastte ons weer snel terug naar de grenspost.

Hier weer veilig aangekomen kregen we onze paspoorten terug en liepen over de brug waar een Scandinavische toerist stond te gillen….vol verbazing keken wij hem aan. We konden hem niet goed verstaan, maar er was duidelijk iets aan de hand. De man riep maar steeds dat er een aardbeving was geweest in geheel Azië, en dat er landen/steden waren weggespoeld….en er heel, heel veel mensen waren omgekomen. Niet goed wetend wat we hier mee aan moesten, arriveerden we in ons hotel waar we onze laatste nacht zouden doorbrengen voordat we zouden afreizen naar Phuket voor een overheerlijke strandvakantie. We liepen ons hotel binnen en werden opgewacht door onze hostess die ons gemaande te komen zitten. Na enige aarzeling begon ze te vertellen wat zich heeft afgespeeld. Onze mond viel open en de betekenis van een Tsunami werd een harde werkelijkheid, ons hotel was “weg”. Niet goed begrijpend wat ze bedoelde met weg, verklaarde ze dat er niet veel meer van het hotel was overgebleven en was ”weggespoeld” door de Tsunami. Daar wij onderweg geen bereik hadden met onze telefoons, hebben we snel de familie gebeld om te melden dat wij ongedeerd waren…. Nog helemaal in de war van alle gebeurtenissen, komen we aan in ons tijdelijk hotel waar we een suite kregen aangeboden om lekker bij te komen. Het was pracht en praal en vonden hier de rust om alles te laten bezinken, totdat er een horde aan militairen en artsen in operatiekleding binnen kwamen stormen. Buiten werden allemaal borden geplaatst met foto’s van vermiste mensen, op de computers in de hal waar iedereen het kon zien werden mensen geïdentificeerd. We wilden hier heel snel weg. De volgende dag werden we naar Koh Samui gevlogen waar niets te merken was van alle vreselijke gebeurtenissen. Het was een bewogen reis, waar we nog lang over zouden napraten.

Ida Miltenburg

/0 Reacties/door

Timeless Made Bendesa

Op zoek naar de (KUNST)schat:

Wederom reizen we af naar het verre Indonesië, alwaar onze vriend/chauffeur Ketut ons op het vliegveld staat op te wachten met een vriendelijke glimlach.

Moe van de reis brengt hij ons naar het hotel, waar het personeel in een dubbele rij ons staat op te wachten. Eenmaal uit de auto gestapt, maakten zij een diepe buiging en hingen een bloemenkrans om ons nek. Wij zijn trouwe hotelgasten die vaak terugkomen als het ons goed bevalt. Als blijk van waardering krijgen wij bij aankomst altijd zo’n  ontvangst, een upgrade naar een “nog” mooiere kamer, voorrang bij de restaurants, vaak een privé tafel en nog veel meer verwennerij.
Toen wij voor het eerst in Indonesië kwamen, moesten wij vooral wennen aan de vriendelijkheid van deze mensen , dat wil zeggen dat we meer wantrouwend waren. Zo ook een keer dat onze zoon zijn “Pokémon” speeltjes ergens had laten liggen, en nog een keer zijn Gameboy ergens had vergeten. Aangekomen in het hotel kwam de dame van guest relations naar ons toe met de mededeling dat er een man onderweg was met wat spullen. Eh spullen…., wij liepen schuchter naar de man toe, maar bleven wel in de buurt van de security. De man gaf ons de Gameboy en de Pokémon speeltjes in ons handen en zou zo weer weggaan. Deze meneer heeft gewoon twee uur gereden om dit achter onze kont aan te brengen, en wij wantrouwend bij de security staan…. Hij wilde geen fooi, niets drinken of eten, hij zei gedag en ging weer. Wat een goedheid zit er in deze mensen, hier zouden wij nuchtere en wantrouwende Nederlanders wat van kunnen leren.

Ketut stond de volgende ochtend al klaar met zijn taxi, en gingen op weg naar een galerie van de kunstenaar  Made. Van te voren waren wij al gewaarschuwd, dat we een hoop geduld moesten hebben daar Made een Boeddhist was. We kwamen er al snel achter wat ze hiermee bedoelden. Ondanks onze afspraak was Made nog niet aanwezig daar hij aan het “bidden” was. Na anderhalf uur maakten we kennis met Made en leerden een gedreven boeddhist kennen. Hij maakte zelfs zijn schilderijen volgens het boeddhisme, onze belangstelling was gewekt en hij nam ons mee naar zijn “werkplaats”. Vol verbazing en bewondering luisterden we naar zijn uitleg over zijn schilderijen. Alles heeft een betekenis in zijn werken. Zo lopen er “dierensporen” door zijn werken, die hij daadwerkelijk door een diertje bijvoorbeeld een slak of kevertje over zijn schilderij liet lopen. Met deze kennis kijk je echt anders naar een kunstwerk, maar dan wel in de goede zin. Na vele onderbrekingen van bloemoffers en bidden, zijn we overeengekomen dat hij een prachtige collectie voor ons ging maken. Wat een bijzondere man. Wij zijn nog meerder keren in zijn galerie geweest om te kijken naar de vorderingen die hij maakte met onze collectie, tot hij ons uiteindelijk vroeg om te komen kijken daar de collectie klaar was. Aangekomen met een grote bos bloemen waar hij gek op was, vielen we om van verbazing. Hij had de gehele galerie ingericht met onze collectie, dit hadden we nog nooit meegemaakt. Onder het genot van een hapje en een drankje konden we “uitzoeken” wat we mooi vonden. Het heeft duidelijk ook zijn nadelen dat alle werken mooi hangen, want uiteindelijk hebben we een hele grote collectie aangekocht d.w.z. meer dan gepland….(40 schilderijen).

Helaas kregen we het slechte nieuws in 2013 te horen dat Made door een auto ongeluk veel te vroeg om het leven was gekomen. Hij was een bijzondere man die bij ons voorleeft in zijn werken.

Ida Miltenburg

 

 

 

 

 

 

/0 Reacties/door

Timeless Bangkok-Thailand 3

Op zoek naar de (KUNST)schat:

Na een heerlijke tocht over vele rivieren komen we aan bij de Longnecks, een klein dorp gelegen aan de rivier. Over het zand lopen we het dorp binnen waar je al direct wordt geconfronteerd met “de ringen” , een oude gerimpelde dame zit op een bankje te genieten van de zon en gebaart naar ons dat we naast haar mogen zitten. Ze zal wel in de gaten hebben gehad dat we aan het staren waren, het ziet er ook best vreemd maar prachtig uit. Op de een of andere manier konden we elkaar verstaan/begrijpen, waardoor we een leuke “conversatie” hadden en vervolgens onze weg voortzetten in het dorp. Wat een lieverd was dat, voordat we weg liepen gebaarde ze dat we een foto moesten nemen samen met haar. Deze Longnecks dragen vanaf hun 5e jaar al deze ringen om hun nek, en vervolgens komen er elk jaar ringen bij waardoor hun nek steeds langer wordt. Deze koperen ringen worden nooit afgedaan. Al slenterend door het dorp zien we vele taferelen, een kip die in de voortuin wordt geslacht, kinderen die aan het voetballen zijn, een school met oude houten schoolbanken. Uiteraard zijn er ook vele stalletjes waar je van die toeristen zooi kan kopen, moet zeggen dat ze dat op een leuke manier proberen te verkopen met een glimlach van oor tot oor. Er gaan verschillende verhalen over het dragen van de ringen, één daarvan is: voor hun veiligheid zodat een tijger niet door hun nek kan bijten, de andere is dat de mannen hun vrouwen onaantrekkelijk willen maken voor andere mannen van de andere stammen… Maar ondanks al deze verhalen vinden en dragen deze vrouwen deze ringen traditie met gratie.

Na een overnachting liggen we aan het zwembad na te genieten van deze indrukwekkende excursie. Opgewonden zit ik in de taxi, daar we op weg zijn naar onze afspraak. Deze keer gaan we een handelaar in oude (antieke) beelden ontmoeten, hopelijk hebben we deze keer meer geluk en ik denk terug aan alle Koninklijke meubels die we hebben gezien. De reden dat ik lichtelijk opgewonden was had een reden, dit bedrijf stond heel goed aangeschreven en was bekend om zijn prachtige beelden. Na een gemoedelijke ontmoeting en een aangenaam gesprek, vervolgde wij ons door een weelderige tuin alwaar al de meest prachtige beelden stonden (dit beloofd veel goeds..) en liepen een soort serre binnen. Eenmaal binnen stokte zowat mijn adem in m’n keel, wat een weelde. De meest prachtige beelden die ooit heb gezien, de een nog ouder en mooier dan de ander. Oef wordt hier weer hebberig van…. Het viel niet mee om überhaupt hier een keuze te maken want die vind ik mooi en die ook, en oh die daar, ja wat een “luxe” probleem. En dan te bedenken dat er vele gebouwen waren, vol met beeldende kunst.
We hebben maar een tweede afspraak gemaakt, waardoor we in alle rust konden aankopen met een zeer tevreden gevoel.

We hadden nog 1 dag te besteden voordat we naar huis terug gingen en besloten om die door te brengen in een olifantenreservaat waar ik de naam niet meer van weet, er zijn er zoveel. Hier doen ze echt fantastisch werk, ze vangen mishandelde en gewonden olifanten op en verzorgen deze. De entree en het olifantenritje die je betaald, komt allemaal ten goede voor deze olifanten. Het is trouwens wel hilarisch om op zo’n olifant te zitten, je schudt alle kanten op. Vol bewondering en toch ook wel een beetje met angstzweet loopt mijn olifant over een kleine richel met aan beide kanten grote bolussen(zo groot als een voetbal!!) richting het water, en ja hoor door het water waar de begeleider de olifant uitdaagt om even lekker te spetteren, grrr. Vervolgens kan je in het park ook het badritueel van de olifanten aanschouwen, werkelijk een genot om naar te kijken. Je kan hier wel dagen vertoeven om te zien en te beleven wat een prachtig werk de mensen hier doen. Wat een heerlijke belevenis, en nu terug om de koffers te pakken, helaas.
Wel leuk om te melden is, dat we nu in onze Galerie|Kunstuitleen Timeless de “Olifanten Parade” hebben. Deze olifanten zijn beschilderd door verschillende kunstenaars en een gedeelte van de opbrengst gaat naar het Asian Elephant Foundation in Thailand.

Ida Miltenburg

 

 

 

 

 

 

 

/0 Reacties/door

Timeless Boeddha’s

Op zoek naar de (KUNST) schat:

Deze keer reizen we af naar het verre Indonesië daar ik graag “echte” boeddha’s wil kopen en niet degene die je overal en nergens zag.

Omdat wij inmiddels al vaker in Indonesië waren geweest hebben we daar inmiddels onze eigen chauffeur en vriend Ketut die ons dagelijks in de rondte rijd en assisteert op onze zoektochten. Onze eerste kennismaking met deze taxi chauffeur Ketut was op een gezinsvakantie, waar hij ons de mooie bezienswaardigheden liet zien. Nu zijn daar de wegen niet zoals we het hier in Nederland zijn gewent, maar veel afgebrokkelde smalle wegen en scherpe bochten alwaar men gewoon midden op de weg rijd.  Het is daar een gewoonte om voor een bocht te toeteren, zodat je in “veiligheid” een bocht kan nemen. Althans dat hopen ze. Door de vele bochten en het bijbehorende getoeter, noemde onze zoon hem niet Ketut maar Toetoet.

Ketut uitgelegd dat ik deze reis op zoek was naar boeddha’s van hout en op linnen. Zo kwamen wij bij een familie terecht die houten boeddha’s op bestelling maakte, wat inhield dat elke generatie van deze bewuste familie zijn “eigen” boeddha maakte. Na twee weken kregen we bericht dat we mochten komen om een collectie uit te zoeken. Daar aangekomen viel onze mond open, de gehele binnenplaats stond vol met boeddha’s en de gehele familie zat eromheen en ons vol verwachting aan te kijken. Het was inderdaad duidelijk dat er verschillende generaties aan hadden gewerkt en wilden dus niemand teleurstellen. En niet dat er echt lelijke tussen zaten, maar de een nog mooier dan de andere. Na een enorme collectie te hebben uitgezocht, kwamen er steeds meer en meer mede dorpsbewoners aangelopen om bij ons te zitten. Het werd duidelijk dat het hele dorp op de hoogte was dat wij de hele familie hadden voorzien van een goed jaar, waardoor iedereen ons uitnodigde om bij hun familie of vriend/kennis te komen kijken die ook wel wat voor ons konden maken.

Na deze geslaagde boeddha tocht, zaten we wederom in de auto op jacht naar boeddha’s op linnen. Uiteraard was dit niet moeilijk te vinden, de boeddha’s zijn daar te kust en te keur en hangen overal. Maar dit was niet wat ik zocht, na dagen te hebben rondgetoerd komen we uiteindelijk in the middle of nowhere terecht bij een kunstenaar die met goudverf en bladgoud werkt. Ik stapte vrolijk uit de auto met een gevoel van dit gaat eindelijk lukken. Een oude dame begroete ons vriendelijk maar sprak geen Engels, waardoor wij Ketut als tolk gebruikte. Haar zoon was de kunstenaar maar die was niet aanwezig, we moesten de volgende dag terugkomen, dan zou hij er zijn. En zo zaten we de volgende dag weer in de auto vol goede moed om “eindelijk” mooie boeddha’s te laten maken. Aangekomen werden we wederom begroet door de vriendelijke moeder die snel naar haar mobiel greep om haar zoon te laten komen. Na een uur kwam hij eindelijk opdagen…je zou toch denken dat ze graag wat geld willen verdienen, maar dit is voor hun begrippen normaal in de zin van relax, komt allemaal goed. Duidelijk aangegeven wat ik wel en niet wilde, kwam in orde, hij zou “mooie” boeddha’s gaan maken. Hij heeft ons ruim de “tijd” gegeven om te “relaxen” en uiteindelijk heeft hij ons niet teleurgesteld. Hij had een prachtige collectie voor ons gemaakt. Sampai waktu berikutnya (tot de volgende keer).

Ida Miltenburg

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

/0 Reacties/door

Timeless Bangkok-Thailand 1

Op zoek naar de (KUNST)schat:

Op weg naar Bangkok – Thailand, het land van de glimlach. Hier gaan we de meest prachtige paleizen bezoeken.

Allereerst bijkomen van de vlucht en het tijdsverschil in ons hotel, want de volgende dag staat de eerste dagtocht al gepland. We worden s ’morgens vroeg opgehaald door onze bestelde tuk-tuk, een soort van veredelde luxe vier personen fiets….met overkapping.
De eerste tempel die we bezochten was de Wat Pho een van de grootste tempelcomplexen van Bangkok, in deze tempel kan je de  met zijn 46 meter lang en 15 meter hoog de grootste gouden boeddha van Azië bewonderen. Vervolgens bezochten we het Koninklijk paleis van Bangkok, een groot ommuurd complex van 218.400 vierkante meter met een en al tempels, regeringsgebouwen en koninklijke residenties. Vermoeid van alle indrukwekkende bezichtigingen stapte we wederom in onze tuk-tuk voor de terugreis naar het hotel. Na de avond markt in Bangkok waar we toch enigszins gechoqueerd van terug kwamen, vielen we moeiteloos in diepe slaap. Zal het maar even eerlijk uitleggen, IK was in shock door de schaamteloze dames die ondanks dat mijn man hand in hand met MIJ liep, zij zich niet schaamde om hem te uitnodigingen voor een ehh pleziertje met hun…..stevig hield mijn man mijn hand vast en liep met vastberaden snelle pas door, grrr.

De volgende dag hebben we genoten van een overheerlijke lunch aan de rand van het zwembad, en s ‘avonds gedineerd op het dak van het hotel met een fenomenaal uitzicht over Bangkok. Na het ontbijt stond onze taxi te wachten die ons naar de Chao Phraya Rivier zal brengen waar onze watertaxi op ons wacht die ons naar de Tempel van de Dageraad vaart, De Wat Arun. Deze tempel is met zijn 80 meter hoog een opvallende verschijning  aan de skyline van Bangkok. De Wat Arun heeft zijn naam te danken aan de Indiase god Aruna, en haar ‘torens’ zijn rijkelijk versierd met oud gekleurd porselein. Als je deze tempel beklimt heb je een prachtig uitzicht over de Chao Phraya Rivier, het schijnt wel erg steil te zijn waardoor niet iedereen het “aandurft” en net als ik het van onderen heel erg goed konden zien…. Weer in onze watertaxi genieten we van het varen door de klongs (water kanalen), aan deze wirwar van kanalen leven de mensen op paalwoningen. Hier zijn de sampans (soort kano) hun vervoermiddel waarmee ze al hun inkopen doen.
Er is ook een “markt” op het water, waar je alle levensmiddelen kunt kopen. De sampans liggen dan in een rivier volgeladen met etenswaren, waar de bewoners dan hun inkopen doen. Werkelijk een drukte van jewelste maar geweldig om te zien. We meren aan bij een “dierenpark” waar we absoluut even moesten gaan kijken volgens onze water-chauffeur, na wat klein grut aan dieren te hebben gespot komen we aan bij een “arena”, waar we niet goed wisten wat we daar moesten doen… totdat een paar mannen de bewuste arena inliepen met manden. De ene opende een grote mand, en de ander pakte er een giga slang uit die hij om zijn nek drapeerde alsof het een sjaal was….en dan komen vragen of hij bij jou om je nek moet dan kan je leuk een foto maken….die is niet goed bij z’n hoofd dacht ik en vervolgens hing hij al bij m’n man om zijn nek….flits een foto en een nummertje, graag afrekenen bij de uitgang!!!.

Bij gekomen van dat enge slang gebeuren varen we weer over de klongs richting de oever, waar vervolgens de tuk-tuk ons weer door de stad richting hotel probeerde te manoeuvreren op een manier die me het bijna in m’n broek deed doen. Mijn god ik zag zeven kleuren…… wordt vervolgd.

Ida Miltenburg

/0 Reacties/door