Op zoek naar de (KUNST)schat:

Een van onze eerste ontdekkingsreizen was naar Afrika, niet echt om kunst in te kopen maar een gezinsvakantie wat later meer op een zoektocht naar de schat zou worden.

Het begon zoals gepland met een safari, in een jeep op zoek naar de big five… en gelukkig werden we niet teleurgesteld. We hebben ze alle 5 mogen aanschouwen.

Na vele lodges en hobbelwegen die werkelijk al je ingewanden overhoop gooien bezoek je ook nog de bekende Masaï stam. En eerlijk is eerlijk, het is waar dat ze echt zo groot zijn. Nu is mijn man niet een van de kleinste met zijn 1.93 maar naast zo’n Masai moest hij toch echt omhoog kijken wat hem niet vaak overkomt. Na alle smeekbedes om zijn vrouw achter te laten, zijn we snel weg gereden.

Na wederom de ingewanden te hebben losgeschud in de jeep komen we aan in een prachtige lodge alwaar de apen over de tafels rennen en gieren, met een fantastisch uitzicht op een vallei waar een drinkplaats is voor de dieren. Onder het genot van een heerlijk glas wijn met een ondergaande zon, zie je uit verre de dieren aankomen om te drinken. Wat een prachtig gezicht en die serene rust is onbeschrijfelijk.

Na zo’n waanzinnig avontuur reizen we af naar een bounty eiland genaamd Zanzibar, om hier even lekker bij te komen van alle belevenissen en van de zon en zee te genieten. Eenmaal aangekomen worden we verrast door onze prachtige houten villa met hemelbedden aan een spierwit zandstrand. Het voelde net als een Aladin sprookje.

Het was een kleinschalig resort waar je al snel contact maakte, en zo ontmoeten wij de eigenaar van ons resort, die al snel in de gaten had, dat wij uit Europa kwamen daar hijzelf uit Duitsland kwam. Na diverse gezellige gesprekken met elkaar, nodigde hij ons uit in zijn privé vertrekken alwaar het volhing met schilderijen en prachtige beelden stonden. Kortom een overvloed aan kunst. Natuurlijk waren wij blij verrast door al deze Afrikaanse kunst en het valt te raden waar wij een hele avond over gesproken hebben. Wat een geluk om deze man te ontmoeten, hij was een handelaar in kunst en had voor ons een afspraak geregeld in Stone Town waar een bijzondere groothandel is. Later bleek dat dit onze stoutste dromen zou overtreffen.

Zo aangekomen in Stone Town op zoek naar het meegekregen adres. Nou dat viel niet mee…..na drie keer voor dezelfde oude schuurdeur te hebben gestaan bleek het toch het goede adres te zijn. Achter deze schuurdeur bleek een walhalla aan kunst te zitten, om zoooo hebberig van te worden, echt zo mooi allemaal. We gingen helemaal los, van prachtige antieke schalen tot echte Afrikaanse maskers, schilderijen en beschermbeelden. Toen we dachten, we zijn klaar, ging er weer een andere deur open. Door de keuken naar een volgende verdieping vol met……inderdaad de meest prachtige Afrikaanse KUNST.

Daarna werd het de Kunst om al deze kunstschatten mee te nemen naar Nederland. Uiteraard moest dit direct worden afgerekend en het zou per boot naar Nederland worden verstuurd. Zou minstens 3 maanden duren….eh sorry u zei 3 maanden, nou dat was niet de bedoeling. We wilden dit gelijk in de galerie zetten bij terugkomst, dus zelf meenemen was de enige optie. We hadden onze reisleider gebeld om ons hierover te laten informeren. Was allemaal geen probleem, hij zou alles regelen op het vliegveld, als wij maar “veel” bankbiljetten klaar hadden. De bus kwam ons ophalen bij het hotel en de verbazing van onze medepassagiers was van hun gezichten af te lezen. (had een leuke reclamefoto kunnen zijn). De chauffeur haalde alle koffers van het dak en laadde die in de gangpaden tussen de passagiers in, die net als wij geen kant meer op konden draaien zodat “onze” aankopen op het dak konden. Aangekomen bij het vliegveld stond ons contactpersoon al te wachten, maar ook hij keek vol verbazing naar de hoeveelheid aan goederen. Hij gebaarde naar diversen mannen die alles op karren laden (de eerste bankbiljetten) en gezamenlijk liepen we met hem mee naar een balie waar men het door de scan haalde (wederom bankbiljetten), en vervolgens naar een andere balie (wederom bankbiljetten)en na ik weet niet hoeveel bali’s paparassen en bankbiljetten verder konden we zien hoe alles het vliegtuig in werd geladen en konden we zelf plaats nemen in onze stoelen. Onze medepassagiers vroegen of het wel paste of dat hun koffers er soms uit moesten haha….Aangekomen op Schiphol liepen we met volle karren langs de douane, waarop een beambte aan onze zoon vroeg of hij een leeuw had neergeschoten en had meegenomen? Nee zegt onze zoon, ik heb hele mooie trommels gekregen en liepen de aankomst hal in met het schaamrood op onze kaken.

Ida Miltenburg