Berichten

Timeless Afrika

Op zoek naar de (KUNST)schat:

Een van onze eerste ontdekkingsreizen was naar Afrika, niet echt om kunst in te kopen maar een gezinsvakantie wat later meer op een zoektocht naar de schat zou worden.

Het begon zoals gepland met een safari, in een jeep op zoek naar de big five… en gelukkig werden we niet teleurgesteld. We hebben ze alle 5 mogen aanschouwen.

Na vele lodges en hobbelwegen die werkelijk al je ingewanden overhoop gooien bezoek je ook nog de bekende Masaï stam. En eerlijk is eerlijk, het is waar dat ze echt zo groot zijn. Nu is mijn man niet een van de kleinste met zijn 1.93 maar naast zo’n Masai moest hij toch echt omhoog kijken wat hem niet vaak overkomt. Na alle smeekbedes om zijn vrouw achter te laten, zijn we snel weg gereden.

Na wederom de ingewanden te hebben losgeschud in de jeep komen we aan in een prachtige lodge alwaar de apen over de tafels rennen en gieren, met een fantastisch uitzicht op een vallei waar een drinkplaats is voor de dieren. Onder het genot van een heerlijk glas wijn met een ondergaande zon, zie je uit verre de dieren aankomen om te drinken. Wat een prachtig gezicht en die serene rust is onbeschrijfelijk.

Na zo’n waanzinnig avontuur reizen we af naar een bounty eiland genaamd Zanzibar, om hier even lekker bij te komen van alle belevenissen en van de zon en zee te genieten. Eenmaal aangekomen worden we verrast door onze prachtige houten villa met hemelbedden aan een spierwit zandstrand. Het voelde net als een Aladin sprookje.

Het was een kleinschalig resort waar je al snel contact maakte, en zo ontmoeten wij de eigenaar van ons resort, die al snel in de gaten had, dat wij uit Europa kwamen daar hijzelf uit Duitsland kwam. Na diverse gezellige gesprekken met elkaar, nodigde hij ons uit in zijn privé vertrekken alwaar het volhing met schilderijen en prachtige beelden stonden. Kortom een overvloed aan kunst. Natuurlijk waren wij blij verrast door al deze Afrikaanse kunst en het valt te raden waar wij een hele avond over gesproken hebben. Wat een geluk om deze man te ontmoeten, hij was een handelaar in kunst en had voor ons een afspraak geregeld in Stone Town waar een bijzondere groothandel is. Later bleek dat dit onze stoutste dromen zou overtreffen.

Zo aangekomen in Stone Town op zoek naar het meegekregen adres. Nou dat viel niet mee…..na drie keer voor dezelfde oude schuurdeur te hebben gestaan bleek het toch het goede adres te zijn. Achter deze schuurdeur bleek een walhalla aan kunst te zitten, om zoooo hebberig van te worden, echt zo mooi allemaal. We gingen helemaal los, van prachtige antieke schalen tot echte Afrikaanse maskers, schilderijen en beschermbeelden. Toen we dachten, we zijn klaar, ging er weer een andere deur open. Door de keuken naar een volgende verdieping vol met……inderdaad de meest prachtige Afrikaanse KUNST.

Daarna werd het de Kunst om al deze kunstschatten mee te nemen naar Nederland. Uiteraard moest dit direct worden afgerekend en het zou per boot naar Nederland worden verstuurd. Zou minstens 3 maanden duren….eh sorry u zei 3 maanden, nou dat was niet de bedoeling. We wilden dit gelijk in de galerie zetten bij terugkomst, dus zelf meenemen was de enige optie. We hadden onze reisleider gebeld om ons hierover te laten informeren. Was allemaal geen probleem, hij zou alles regelen op het vliegveld, als wij maar “veel” bankbiljetten klaar hadden. De bus kwam ons ophalen bij het hotel en de verbazing van onze medepassagiers was van hun gezichten af te lezen. (had een leuke reclamefoto kunnen zijn). De chauffeur haalde alle koffers van het dak en laadde die in de gangpaden tussen de passagiers in, die net als wij geen kant meer op konden draaien zodat “onze” aankopen op het dak konden. Aangekomen bij het vliegveld stond ons contactpersoon al te wachten, maar ook hij keek vol verbazing naar de hoeveelheid aan goederen. Hij gebaarde naar diversen mannen die alles op karren laden (de eerste bankbiljetten) en gezamenlijk liepen we met hem mee naar een balie waar men het door de scan haalde (wederom bankbiljetten), en vervolgens naar een andere balie (wederom bankbiljetten)en na ik weet niet hoeveel bali’s paparassen en bankbiljetten verder konden we zien hoe alles het vliegtuig in werd geladen en konden we zelf plaats nemen in onze stoelen. Onze medepassagiers vroegen of het wel paste of dat hun koffers er soms uit moesten haha….Aangekomen op Schiphol liepen we met volle karren langs de douane, waarop een beambte aan onze zoon vroeg of hij een leeuw had neergeschoten en had meegenomen? Nee zegt onze zoon, ik heb hele mooie trommels gekregen en liepen de aankomst hal in met het schaamrood op onze kaken.

Ida Miltenburg

/0 Reacties/door

Timeless Made Bendesa

Op zoek naar de (KUNST)schat:

Wederom reizen we af naar het verre Indonesië, alwaar onze vriend/chauffeur Ketut ons op het vliegveld staat op te wachten met een vriendelijke glimlach.

Moe van de reis brengt hij ons naar het hotel, waar het personeel in een dubbele rij ons staat op te wachten. Eenmaal uit de auto gestapt, maakten zij een diepe buiging en hingen een bloemenkrans om ons nek. Wij zijn trouwe hotelgasten die vaak terugkomen als het ons goed bevalt. Als blijk van waardering krijgen wij bij aankomst altijd zo’n  ontvangst, een upgrade naar een “nog” mooiere kamer, voorrang bij de restaurants, vaak een privé tafel en nog veel meer verwennerij.
Toen wij voor het eerst in Indonesië kwamen, moesten wij vooral wennen aan de vriendelijkheid van deze mensen , dat wil zeggen dat we meer wantrouwend waren. Zo ook een keer dat onze zoon zijn “Pokémon” speeltjes ergens had laten liggen, en nog een keer zijn Gameboy ergens had vergeten. Aangekomen in het hotel kwam de dame van guest relations naar ons toe met de mededeling dat er een man onderweg was met wat spullen. Eh spullen…., wij liepen schuchter naar de man toe, maar bleven wel in de buurt van de security. De man gaf ons de Gameboy en de Pokémon speeltjes in ons handen en zou zo weer weggaan. Deze meneer heeft gewoon twee uur gereden om dit achter onze kont aan te brengen, en wij wantrouwend bij de security staan…. Hij wilde geen fooi, niets drinken of eten, hij zei gedag en ging weer. Wat een goedheid zit er in deze mensen, hier zouden wij nuchtere en wantrouwende Nederlanders wat van kunnen leren.

Ketut stond de volgende ochtend al klaar met zijn taxi, en gingen op weg naar een galerie van de kunstenaar  Made. Van te voren waren wij al gewaarschuwd, dat we een hoop geduld moesten hebben daar Made een Boeddhist was. We kwamen er al snel achter wat ze hiermee bedoelden. Ondanks onze afspraak was Made nog niet aanwezig daar hij aan het “bidden” was. Na anderhalf uur maakten we kennis met Made en leerden een gedreven boeddhist kennen. Hij maakte zelfs zijn schilderijen volgens het boeddhisme, onze belangstelling was gewekt en hij nam ons mee naar zijn “werkplaats”. Vol verbazing en bewondering luisterden we naar zijn uitleg over zijn schilderijen. Alles heeft een betekenis in zijn werken. Zo lopen er “dierensporen” door zijn werken, die hij daadwerkelijk door een diertje bijvoorbeeld een slak of kevertje over zijn schilderij liet lopen. Met deze kennis kijk je echt anders naar een kunstwerk, maar dan wel in de goede zin. Na vele onderbrekingen van bloemoffers en bidden, zijn we overeengekomen dat hij een prachtige collectie voor ons ging maken. Wat een bijzondere man. Wij zijn nog meerder keren in zijn galerie geweest om te kijken naar de vorderingen die hij maakte met onze collectie, tot hij ons uiteindelijk vroeg om te komen kijken daar de collectie klaar was. Aangekomen met een grote bos bloemen waar hij gek op was, vielen we om van verbazing. Hij had de gehele galerie ingericht met onze collectie, dit hadden we nog nooit meegemaakt. Onder het genot van een hapje en een drankje konden we “uitzoeken” wat we mooi vonden. Het heeft duidelijk ook zijn nadelen dat alle werken mooi hangen, want uiteindelijk hebben we een hele grote collectie aangekocht d.w.z. meer dan gepland….(40 schilderijen).

Helaas kregen we het slechte nieuws in 2013 te horen dat Made door een auto ongeluk veel te vroeg om het leven was gekomen. Hij was een bijzondere man die bij ons voorleeft in zijn werken.

Ida Miltenburg

 

 

 

 

 

 

/0 Reacties/door

Timeless Bangkok-Thailand 3

Op zoek naar de (KUNST)schat:

Na een heerlijke tocht over vele rivieren komen we aan bij de Longnecks, een klein dorp gelegen aan de rivier. Over het zand lopen we het dorp binnen waar je al direct wordt geconfronteerd met “de ringen” , een oude gerimpelde dame zit op een bankje te genieten van de zon en gebaart naar ons dat we naast haar mogen zitten. Ze zal wel in de gaten hebben gehad dat we aan het staren waren, het ziet er ook best vreemd maar prachtig uit. Op de een of andere manier konden we elkaar verstaan/begrijpen, waardoor we een leuke “conversatie” hadden en vervolgens onze weg voortzetten in het dorp. Wat een lieverd was dat, voordat we weg liepen gebaarde ze dat we een foto moesten nemen samen met haar. Deze Longnecks dragen vanaf hun 5e jaar al deze ringen om hun nek, en vervolgens komen er elk jaar ringen bij waardoor hun nek steeds langer wordt. Deze koperen ringen worden nooit afgedaan. Al slenterend door het dorp zien we vele taferelen, een kip die in de voortuin wordt geslacht, kinderen die aan het voetballen zijn, een school met oude houten schoolbanken. Uiteraard zijn er ook vele stalletjes waar je van die toeristen zooi kan kopen, moet zeggen dat ze dat op een leuke manier proberen te verkopen met een glimlach van oor tot oor. Er gaan verschillende verhalen over het dragen van de ringen, één daarvan is: voor hun veiligheid zodat een tijger niet door hun nek kan bijten, de andere is dat de mannen hun vrouwen onaantrekkelijk willen maken voor andere mannen van de andere stammen… Maar ondanks al deze verhalen vinden en dragen deze vrouwen deze ringen traditie met gratie.

Na een overnachting liggen we aan het zwembad na te genieten van deze indrukwekkende excursie. Opgewonden zit ik in de taxi, daar we op weg zijn naar onze afspraak. Deze keer gaan we een handelaar in oude (antieke) beelden ontmoeten, hopelijk hebben we deze keer meer geluk en ik denk terug aan alle Koninklijke meubels die we hebben gezien. De reden dat ik lichtelijk opgewonden was had een reden, dit bedrijf stond heel goed aangeschreven en was bekend om zijn prachtige beelden. Na een gemoedelijke ontmoeting en een aangenaam gesprek, vervolgde wij ons door een weelderige tuin alwaar al de meest prachtige beelden stonden (dit beloofd veel goeds..) en liepen een soort serre binnen. Eenmaal binnen stokte zowat mijn adem in m’n keel, wat een weelde. De meest prachtige beelden die ooit heb gezien, de een nog ouder en mooier dan de ander. Oef wordt hier weer hebberig van…. Het viel niet mee om überhaupt hier een keuze te maken want die vind ik mooi en die ook, en oh die daar, ja wat een “luxe” probleem. En dan te bedenken dat er vele gebouwen waren, vol met beeldende kunst.
We hebben maar een tweede afspraak gemaakt, waardoor we in alle rust konden aankopen met een zeer tevreden gevoel.

We hadden nog 1 dag te besteden voordat we naar huis terug gingen en besloten om die door te brengen in een olifantenreservaat waar ik de naam niet meer van weet, er zijn er zoveel. Hier doen ze echt fantastisch werk, ze vangen mishandelde en gewonden olifanten op en verzorgen deze. De entree en het olifantenritje die je betaald, komt allemaal ten goede voor deze olifanten. Het is trouwens wel hilarisch om op zo’n olifant te zitten, je schudt alle kanten op. Vol bewondering en toch ook wel een beetje met angstzweet loopt mijn olifant over een kleine richel met aan beide kanten grote bolussen(zo groot als een voetbal!!) richting het water, en ja hoor door het water waar de begeleider de olifant uitdaagt om even lekker te spetteren, grrr. Vervolgens kan je in het park ook het badritueel van de olifanten aanschouwen, werkelijk een genot om naar te kijken. Je kan hier wel dagen vertoeven om te zien en te beleven wat een prachtig werk de mensen hier doen. Wat een heerlijke belevenis, en nu terug om de koffers te pakken, helaas.
Wel leuk om te melden is, dat we nu in onze Galerie|Kunstuitleen Timeless de “Olifanten Parade” hebben. Deze olifanten zijn beschilderd door verschillende kunstenaars en een gedeelte van de opbrengst gaat naar het Asian Elephant Foundation in Thailand.

Ida Miltenburg

 

 

 

 

 

 

 

/0 Reacties/door

Timeless Bangkok-Thailand 2

Op zoek naar de (KUNST)schat:

Onze tuk-tuk chauffeur ging echt helemaal uit zijn dak met rijden, en wij achterin lagen compleet in een deuk van het lachen waardoor hij steeds gekker ging doen. Het huilen stond me nader dan het lachen maar van de zenuwen bleef ik steeds hysterischer lachen, pfff zo blij dat we bij het hotel aankwamen.

Na een heerlijke douche, en een grondige reinigingsbeurt van onze neus die altijd na een tuk-tuk rit helemaal vol zit van de smog…..echt waar, zit vol zwarte troep, konden we nagenieten van deze enerverende dag. De dagen erop stonden in het teken van rust en genieten waaronder ook een heerlijke relaxmassage. Deze uiteraard wel in het hotel genomen, want geen haar op m’n hoofd die zo’n “massage salon” in de straat in gaat….zie de “dames” al weer voor me. Deze ochtend stond een gewone taxi voor ons hotel te wachten (wou niet met zwarte neusgaten aankomen) om ons naar onze afspraak te brengen voor eventuele inkoop.

We stopten voor een poort met een enorm hekwerk en reden een gigantisch terrein op vol gebouwd met tempels en paleisachtige gebouwen, we keken elkaar aan en dachten hetzelfde, zijn we hier wel goed! We  werden hartelijk ontvangen door onze gastheer waar we onze afspraak mee hadden, en kregen een bijna vorstelijk ontvangst met alle toeters en bellen. Ik kreeg het eigenlijk een beetje benauwd hiervan, want volgens mij werden we voor vol aangezien. Dat bleek ook wel na onze rondleiding, de ene zaal bevatte nog meer “Royalty” dan de andere. Zo hebben we koninklijke bedden, stoelen met goud, meubels en zeer riante schilderijen mogen aanschouwen. Alleen maar pracht en praal en goud wat er blinkt, het deed bijna pijn aan onze ogen. Ondanks al deze prachtige weelde valt het te raden dat een geen inkoop heeft plaatsgevonden, alhoewel ik stiekem sommige met goud beklede stoelen wel in de galerie had willen neerzetten haha.

Het is absoluut niet moeilijk om in deze stad een restaurant uit te zoeken, de een is nog specialer dan de ander. Deze keer hebben we gekozen voor Lebua, hier dineer je (weer) op het dak van het hotel waar de film de Hangover is opgenomen, we hebben deze films gezien en dat maakte het nog specialer om hier te genieten van het voortreffelijke eten en uiteraard een waanzinnig uitzicht. Vandaag zijn we op weg naar de Maeklong Markt, dit is een markt waar een trein doorheen schijnt te rijden…ehh een trein door de markt!!!! Oh dit moet je gezien hebben om het te geloven, ongelofelijk de Meaklong markt is op en rond de treinrails gebouwd. Als de trein (8x per dag) eraan komt dan blaast hij met zijn stoomfluit om de standhouders te waarschuwen, zodat ze hun producten van het spoor af kunnen halen en hun luifels van de marktkramen kunnen terugtrekken. Vol verwachting zitten we in de trein en onze gids gebaarde naar ons dat we met hem moesten meekomen naar het achterste gedeelte van de wagon, waar een klein smal deurtje met een soort van balkonnetje uitzicht gaf op waar we voor kwamen. We werden niet teleurgesteld, na de stoomfluit rijden we “door” de markt en zien dat de standhouders hun spullen weer terug zetten op het spoor en hun markt luifels weer uithangen alsof geen “trein” aan de hand is…… wat een leuke gewaarwording.

De volgende ochtend zijn we heel vroeg vertrokken voor onze lange rit richting het noorden, waar we vervolgens met een longtailboot over de rivieren naar de Padaung stam gaan waar de Karenvrouwen of beter bekend de Longnecks leven. Wordt vervolgd…

Ida Miltenburg

 

 

 

 

 

 

 

/0 Reacties/door