Berichten

Timeless Made Bendesa

Op zoek naar de (KUNST)schat:

Wederom reizen we af naar het verre Indonesië, alwaar onze vriend/chauffeur Ketut ons op het vliegveld staat op te wachten met een vriendelijke glimlach.

Moe van de reis brengt hij ons naar het hotel, waar het personeel in een dubbele rij ons staat op te wachten. Eenmaal uit de auto gestapt, maakten zij een diepe buiging en hingen een bloemenkrans om ons nek. Wij zijn trouwe hotelgasten die vaak terugkomen als het ons goed bevalt. Als blijk van waardering krijgen wij bij aankomst altijd zo’n  ontvangst, een upgrade naar een “nog” mooiere kamer, voorrang bij de restaurants, vaak een privé tafel en nog veel meer verwennerij.
Toen wij voor het eerst in Indonesië kwamen, moesten wij vooral wennen aan de vriendelijkheid van deze mensen , dat wil zeggen dat we meer wantrouwend waren. Zo ook een keer dat onze zoon zijn “Pokémon” speeltjes ergens had laten liggen, en nog een keer zijn Gameboy ergens had vergeten. Aangekomen in het hotel kwam de dame van guest relations naar ons toe met de mededeling dat er een man onderweg was met wat spullen. Eh spullen…., wij liepen schuchter naar de man toe, maar bleven wel in de buurt van de security. De man gaf ons de Gameboy en de Pokémon speeltjes in ons handen en zou zo weer weggaan. Deze meneer heeft gewoon twee uur gereden om dit achter onze kont aan te brengen, en wij wantrouwend bij de security staan…. Hij wilde geen fooi, niets drinken of eten, hij zei gedag en ging weer. Wat een goedheid zit er in deze mensen, hier zouden wij nuchtere en wantrouwende Nederlanders wat van kunnen leren.

Ketut stond de volgende ochtend al klaar met zijn taxi, en gingen op weg naar een galerie van de kunstenaar  Made. Van te voren waren wij al gewaarschuwd, dat we een hoop geduld moesten hebben daar Made een Boeddhist was. We kwamen er al snel achter wat ze hiermee bedoelden. Ondanks onze afspraak was Made nog niet aanwezig daar hij aan het “bidden” was. Na anderhalf uur maakten we kennis met Made en leerden een gedreven boeddhist kennen. Hij maakte zelfs zijn schilderijen volgens het boeddhisme, onze belangstelling was gewekt en hij nam ons mee naar zijn “werkplaats”. Vol verbazing en bewondering luisterden we naar zijn uitleg over zijn schilderijen. Alles heeft een betekenis in zijn werken. Zo lopen er “dierensporen” door zijn werken, die hij daadwerkelijk door een diertje bijvoorbeeld een slak of kevertje over zijn schilderij liet lopen. Met deze kennis kijk je echt anders naar een kunstwerk, maar dan wel in de goede zin. Na vele onderbrekingen van bloemoffers en bidden, zijn we overeengekomen dat hij een prachtige collectie voor ons ging maken. Wat een bijzondere man. Wij zijn nog meerder keren in zijn galerie geweest om te kijken naar de vorderingen die hij maakte met onze collectie, tot hij ons uiteindelijk vroeg om te komen kijken daar de collectie klaar was. Aangekomen met een grote bos bloemen waar hij gek op was, vielen we om van verbazing. Hij had de gehele galerie ingericht met onze collectie, dit hadden we nog nooit meegemaakt. Onder het genot van een hapje en een drankje konden we “uitzoeken” wat we mooi vonden. Het heeft duidelijk ook zijn nadelen dat alle werken mooi hangen, want uiteindelijk hebben we een hele grote collectie aangekocht d.w.z. meer dan gepland….(40 schilderijen).

Helaas kregen we het slechte nieuws in 2013 te horen dat Made door een auto ongeluk veel te vroeg om het leven was gekomen. Hij was een bijzondere man die bij ons voorleeft in zijn werken.

Ida Miltenburg

 

 

 

 

 

 

Timeless Boeddha’s

Op zoek naar de (KUNST) schat:

Deze keer reizen we af naar het verre Indonesië daar ik graag “echte” boeddha’s wil kopen en niet degene die je overal en nergens zag.

Omdat wij inmiddels al vaker in Indonesië waren geweest hebben we daar inmiddels onze eigen chauffeur en vriend Ketut die ons dagelijks in de rondte rijd en assisteert op onze zoektochten. Onze eerste kennismaking met deze taxi chauffeur Ketut was op een gezinsvakantie, waar hij ons de mooie bezienswaardigheden liet zien. Nu zijn daar de wegen niet zoals we het hier in Nederland zijn gewent, maar veel afgebrokkelde smalle wegen en scherpe bochten alwaar men gewoon midden op de weg rijd.  Het is daar een gewoonte om voor een bocht te toeteren, zodat je in “veiligheid” een bocht kan nemen. Althans dat hopen ze. Door de vele bochten en het bijbehorende getoeter, noemde onze zoon hem niet Ketut maar Toetoet.

Ketut uitgelegd dat ik deze reis op zoek was naar boeddha’s van hout en op linnen. Zo kwamen wij bij een familie terecht die houten boeddha’s op bestelling maakte, wat inhield dat elke generatie van deze bewuste familie zijn “eigen” boeddha maakte. Na twee weken kregen we bericht dat we mochten komen om een collectie uit te zoeken. Daar aangekomen viel onze mond open, de gehele binnenplaats stond vol met boeddha’s en de gehele familie zat eromheen en ons vol verwachting aan te kijken. Het was inderdaad duidelijk dat er verschillende generaties aan hadden gewerkt en wilden dus niemand teleurstellen. En niet dat er echt lelijke tussen zaten, maar de een nog mooier dan de andere. Na een enorme collectie te hebben uitgezocht, kwamen er steeds meer en meer mede dorpsbewoners aangelopen om bij ons te zitten. Het werd duidelijk dat het hele dorp op de hoogte was dat wij de hele familie hadden voorzien van een goed jaar, waardoor iedereen ons uitnodigde om bij hun familie of vriend/kennis te komen kijken die ook wel wat voor ons konden maken.

Na deze geslaagde boeddha tocht, zaten we wederom in de auto op jacht naar boeddha’s op linnen. Uiteraard was dit niet moeilijk te vinden, de boeddha’s zijn daar te kust en te keur en hangen overal. Maar dit was niet wat ik zocht, na dagen te hebben rondgetoerd komen we uiteindelijk in the middle of nowhere terecht bij een kunstenaar die met goudverf en bladgoud werkt. Ik stapte vrolijk uit de auto met een gevoel van dit gaat eindelijk lukken. Een oude dame begroete ons vriendelijk maar sprak geen Engels, waardoor wij Ketut als tolk gebruikte. Haar zoon was de kunstenaar maar die was niet aanwezig, we moesten de volgende dag terugkomen, dan zou hij er zijn. En zo zaten we de volgende dag weer in de auto vol goede moed om “eindelijk” mooie boeddha’s te laten maken. Aangekomen werden we wederom begroet door de vriendelijke moeder die snel naar haar mobiel greep om haar zoon te laten komen. Na een uur kwam hij eindelijk opdagen…je zou toch denken dat ze graag wat geld willen verdienen, maar dit is voor hun begrippen normaal in de zin van relax, komt allemaal goed. Duidelijk aangegeven wat ik wel en niet wilde, kwam in orde, hij zou “mooie” boeddha’s gaan maken. Hij heeft ons ruim de “tijd” gegeven om te “relaxen” en uiteindelijk heeft hij ons niet teleurgesteld. Hij had een prachtige collectie voor ons gemaakt. Sampai waktu berikutnya (tot de volgende keer).

Ida Miltenburg