Op zoek naar de (KUNST) schat:

Deze keer reizen we af naar het verre Indonesië daar ik graag “echte” boeddha’s wil kopen en niet degene die je overal en nergens zag.

Omdat wij inmiddels al vaker in Indonesië waren geweest hebben we daar inmiddels onze eigen chauffeur en vriend Ketut die ons dagelijks in de rondte rijd en assisteert op onze zoektochten. Onze eerste kennismaking met deze taxi chauffeur Ketut was op een gezinsvakantie, waar hij ons de mooie bezienswaardigheden liet zien. Nu zijn daar de wegen niet zoals we het hier in Nederland zijn gewent, maar veel afgebrokkelde smalle wegen en scherpe bochten alwaar men gewoon midden op de weg rijd.  Het is daar een gewoonte om voor een bocht te toeteren, zodat je in “veiligheid” een bocht kan nemen. Althans dat hopen ze. Door de vele bochten en het bijbehorende getoeter, noemde onze zoon hem niet Ketut maar Toetoet.

Ketut uitgelegd dat ik deze reis op zoek was naar boeddha’s van hout en op linnen. Zo kwamen wij bij een familie terecht die houten boeddha’s op bestelling maakte, wat inhield dat elke generatie van deze bewuste familie zijn “eigen” boeddha maakte. Na twee weken kregen we bericht dat we mochten komen om een collectie uit te zoeken. Daar aangekomen viel onze mond open, de gehele binnenplaats stond vol met boeddha’s en de gehele familie zat eromheen en ons vol verwachting aan te kijken. Het was inderdaad duidelijk dat er verschillende generaties aan hadden gewerkt en wilden dus niemand teleurstellen. En niet dat er echt lelijke tussen zaten, maar de een nog mooier dan de andere. Na een enorme collectie te hebben uitgezocht, kwamen er steeds meer en meer mede dorpsbewoners aangelopen om bij ons te zitten. Het werd duidelijk dat het hele dorp op de hoogte was dat wij de hele familie hadden voorzien van een goed jaar, waardoor iedereen ons uitnodigde om bij hun familie of vriend/kennis te komen kijken die ook wel wat voor ons konden maken.

Na deze geslaagde boeddha tocht, zaten we wederom in de auto op jacht naar boeddha’s op linnen. Uiteraard was dit niet moeilijk te vinden, de boeddha’s zijn daar te kust en te keur en hangen overal. Maar dit was niet wat ik zocht, na dagen te hebben rondgetoerd komen we uiteindelijk in the middle of nowhere terecht bij een kunstenaar die met goudverf en bladgoud werkt. Ik stapte vrolijk uit de auto met een gevoel van dit gaat eindelijk lukken. Een oude dame begroete ons vriendelijk maar sprak geen Engels, waardoor wij Ketut als tolk gebruikte. Haar zoon was de kunstenaar maar die was niet aanwezig, we moesten de volgende dag terugkomen, dan zou hij er zijn. En zo zaten we de volgende dag weer in de auto vol goede moed om “eindelijk” mooie boeddha’s te laten maken. Aangekomen werden we wederom begroet door de vriendelijke moeder die snel naar haar mobiel greep om haar zoon te laten komen. Na een uur kwam hij eindelijk opdagen…je zou toch denken dat ze graag wat geld willen verdienen, maar dit is voor hun begrippen normaal in de zin van relax, komt allemaal goed. Duidelijk aangegeven wat ik wel en niet wilde, kwam in orde, hij zou “mooie” boeddha’s gaan maken. Hij heeft ons ruim de “tijd” gegeven om te “relaxen” en uiteindelijk heeft hij ons niet teleurgesteld. Hij had een prachtige collectie voor ons gemaakt. Sampai waktu berikutnya (tot de volgende keer).

Ida Miltenburg