Jan Cremer 1940
Schilder- schrijver Jan Cremer (Enschede 1940) heeft zich al vanaf het begin van zijn opleidingen aan de verschillende kunstacademies die hij bezocht – naast de vrije schilder- en beeldhouwkunst- gespecialiseerd in de grafische technieken. Zijn eerste kennismaking daarmee ondervond hij als leerling van Johan Haanstra op de Academie voor Beeldende Kunst en Industrie (AK) in Enschede, waar hij in 1955 zijn eerste linosneden vervaardigde. Op de academie “Kunstoefening” in Arnhem leerde hij in 1956 de eerste beginselen van het lithograferen van Hendrik Valk. Later, op de academies van Den Haag en Parijs als leerling van Paul Citroen en Ossip Zadkine, bekwaamde hij zich vooral in de steendruktechniek.
In 1957 schildert hij de eerste van een serie doeken die bekend zouden worden als Peinture Barbarisme. In 1958 heeft hij zijn eerste eenmansexpositie in Galerie de Posthoorn in Den Haag, hij sluit zich aan bij de Posthoorngroep en werkt ondermeer als assistent bij Willem Hussem. Zijn deelname aan de Haagse Salon in hetzelfde jaar verwekt schandaal. Een jaar later exposeert hij in het Haags Gemeentemuseum. In 1960 in het Stedelijk museum in Amsterdam. Er volgen tientallen tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Met een beurs van de Franse regering in 1959 is hij naar Parijs vertrokken waar hij in de Rue Santeuil terechtkomt, de befaamde huidenopslagplaats met de ateliers van onder meer Bogart, Appel en Corneille, waar hij Bram Bogart assistert. In 1955 heeft de jonge Cremer, op de E55 in Rotterdam, Karel Appel bij diens muurschildering mogen assisteren. Van 1961 tot 1963 woont en werkt hij op het Spaanse eiland Ibiza en maakt daar met onder andere K.F. Dahmen en Erwin Bechtold deel uit van de Grupo Ibiza. In Parijs werkte Jan Cremer begin jaren zestig in het grafisch atelier Jean Pons. Sinds 1961 werkt hij ook samen met de Amsterdamse meesterdrukker Piet Clement, en vanaf 1967 in Parijs met Peter Bramsen van het befaamde steendrukatelier Clot, Bramsen & Georges.
Niet iedereen herinnert zich dat Jan Cremer reeds jaren voordat ‘Ik Jan Cremer’ verscheen, als beeldend kunstenaar en schilderende rebel regelmatig de voorpagina’s haalde van binnen- en buitenlandse kranten en tijdschriften. In 1960 bereikte hij de wereldpers met zijn miljoenenschilderij ‘La Guerre japonaise’ en veroorzaakte morele verontwaardiging met zijn roemruchte uitspraak voor de Nederlandse televisie: REMBRANDT, WIE IS DAT? Na de publicatie in 1964 van zijn onverbiddelijke – en later wereldwijde- bestseller belandde de schilder Cremer in de schaduw van de schrijver Cremer. Zijn definitieve vertrek naar Amerika in 1965 zorgde ervoor dat zijn beeldende kunst in Nederland tijdelijk op de achtergrond raakte.